Pruttelende peuterpubergelukjes...

Hoe je merkt dat je peuter stilaan écht wel klaar is om naar school te gaan?

Laat er me een blogje aan wijden (dacht ik zo)!

1. Als elk rondslingerend potlood, wascokrijtje, stift of pen in huis benaderd wordt als potentieel wapen! (waarmee lustig behang, vloer, kast of raam mee versierd kan worden) Waardoor special agents Mama en Papa zich ontpoppen tot ware ninja krijgers door met de meest creatieve tijgersprongen 'onopgemerkt' het strijdmiddel in handen proberen te krijgen om het vervolgens ergens achterin  een reeds met peuterverboden projectielen uitpuilende kast te proppen.

2. Als zindelijkheidstraining meer begint te lijken in een tik- of verstopspel, waarbij peuterlief het verfoeit om nog langer op dat plastic 'babypotje' te kruipen ('Mwoeahahaha zie mijn mama achter mij aan crossen, dit is zoooveel cooler dan dat onnozele stickertje achteraf!!?')

3. Als moederlief de naderende schoolstart steeds meer gaat gebruiken als excuus om uitstelgedrag goed te praten: 'Mijn cursus afmaken? Dat doe ik wel als de jongste naar school gaat! Dat boek uitlezen? Gebeurt wel als ze eindelijk naar de peuterklas gaat! Den boven nog eens fatsoenlijk schoonmaken? Is makkelijker als petatje niet langer voor de voeten kan lopen en op school zit! Ademen? Dat doe ik wel als... ehm neen... WAT precies is ademen ook alweer??)'

4. Als elke klus in huis wel 5x zo lang duurt dan anders; Een zakdoek uit de wasmand nemen, een dansje placeren. De zakdoek vouwen, een appel schillen. Verder vouwen, beker water bijvullen. Zakdoek opzij in de kast, gemorste water gaan opkuisen. Kast sluiten, beker water gaan weggieten, omdat er eigenlijk liever melk gedronken wordt.

5. Als elk vezeltje in je lijf tijdens de meditatiemomenten eigenlijk heel luid "WAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHH!! EAT THIS BUDHAAAAAA!!" wil brullen.

6. Als elk stuk uit je hart goed genoeg beseft dat dit kleine wezen straks haar eerste pasjes in die grote wereld zal zetten zonder jou... en dat stiekem (of niet zo stiekem) best wel wat bij je losmaakt...(en dat laatste kunt u letterlijk nemen).

Hieronder een foto van mijn mandarijntje: 

Dan weer zoet, dan weer zuur, immer mijn!