... waarmee de titel meteen al verduidelijkt waarom ik de afgelopen week geen tijd gehad/gemaakt heb om nog te komen pennen hier. Niets zo ellendigs als zieke kindjes in huis... snottebellen overal, nachtelijke escapades van het ene bed naar het andere (in eigen bed, in grote bed, weer naar eigen bed, weer in grote bed...), gegoochel met medicijnen die minder vlotjes binnengaan (lees: neusdruppels, vieze drankjes, zetpilletjes...), de constante innerlijke vraag (zouden we nu toch niet beter naar den dokter gaan??), gehuil, gezeur, pijntjes hier en daar... De hele reutemeteut!
Stiekem vind ik die momenten niet altijd even verschrikkelijk! Plots verandert die grote stoere bink weer in een klein peutertje dat lekker dicht bij zijn mama wil plakken... Grote meid wordt weer eventjes dat rustige, brave schaapje dat niets anders wil doen dan slapen en kleine meid is weer even platte baby, die constant door mama gedragen wil worden (ok dat klinkt misschien erg vervelend, maar is het niet hoor --> zei Mama Kangoeroe).
Het verplicht je even om STIL te blijven staan. Slow living wordt hier door mij al een tijdje gepromoot, maar tijdens een periode met zieke kindjes, wil ik al helemaaaaaaal niet anders. Lekker rustig, alles op het gemakje, eten als we honger hebben, slapen als we moe zijn... en dan hebben we de basisbehoeften zowat opgesomd denk ik.
Iets vervelender wordt het wel als je zelf ook geveld wordt, zoals mij overkwam deze week. Gezeur en gehuil komen dan net iets minder gefilterd binnen dan anders en het is een hele prestatie om dan je geduld niet te verliezen. Maarrrr...na drie kindjes ken ik de remedie inmiddels wel... alles aan de kant, enkel het hoogst noodzakelijke telt, zijnde: eten, slapen, kids naar school en de rest kan wel even wachten (wasjes, huishouden, post...). En dit niet alleen tijdens het ziek zijn zelf, maar ook nog een of twee dagen erna (het duurt toch nog even voordat alle vermoeidheid uit dat lijf is). Dan maar lekker met de beentjes omhoog in de zonnestoel kruipen (wasdanuweer?? een stoel waarmee je in de zon kunt gaan zitten tiens!). Het grote geluk dat het zonnetje dan ook effectief schijnt op mijn blote tenen, aanvaarden we met het grootste plezier.
ENMEERMOEDANIEZIJN!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten